Hoe gaat het met Mia Zeegers (85)?

In deze interviewreeks spreken we met een aantal Laarders over hoe het met hen gaat in deze tijden van corona.

Mia Zeegers is niet door één pandemie te vangen

Niet aquajoggen wel kerstpakketten rondbrengen

Mia Zeegers - ja inderdaad, van voorheen herenmode Zeegers op de Brink - moet veel missen deze corona-dagen; geen zangkoor, geen aquajoggen, geen koffie na het sporten bij fysio Van Straten, geen vrijwilligerswerk bij De Zonnebloem, geen fietsclubje. “Vervelend ja, maar ik zit niet te treuren hoor. Ik heb geen bedrijf achter me, voor die mensen is het veel erger.”

Een leven lang Laren is op Mia Zeegers zeker van toepassing. Geboren en getogen. Het huis waar ze al zestig jaar woont heeft ze zien bouwen. “Ik ben van ’35 dus reken maar uit.” 

Ze mist de sociale contacten die zijn weggevallen door het stopzetten van al haar clubjes, geeft ze grif toe. Maar er zijn nog steeds genoeg dingen die ze wel kan. “Ik ga er iedere dag even uit, wandelen of fietsen of boodschappen doen.” Bij die uitjes let ze op, maar wandelt ze niet met angst. “Ik wandel op de hei, daar krijg je het niet. En vanaf de hei ga ik langs het kerkhof, even mijn man gedag zeggen, daar krijg je het ook niet.” 

Daarnaast geniet ze van haar fietstochten, via La Place en het Gebed zonder End naar Ankeveen of Weesp. “En wandelen naar Bluk, voor een borreltje of een kop koffie, maar ja dat kan niet meer hè, of, nòg niet. Maar inmiddels hebben ze bij Bluk wel coffee to go.” 

De Zeegers’ zijn niet door één pandemie te vangen. Donderdagavond is het bij Mia ‘restaurant Zeegers’. Kookt ze wat meer dan anders en komen haar zus en dochter eten. Vaste prik. Haar drie kinderen komen ook iedere week langs, “ze wonen allemaal om de hoek, heerlijk hè.” 

En de vakanties die niet doorgingen? Ook opgelost. “Sardinië in mei werd fietsen langs de Nederrijn. We zaten in Oosterbeek, prachtig gebied om te fietsen.” Zelfs het traditionele voorjaarweekendje met moeder en de drie kinderen Zeegers ging door. “Ik had gezegd dat ik niet mee zou gaan, maar ik ben er toch heen gebracht. In dat huisje in Schoorl is geen corona hoor, daarmee ben ik overgehaald.” 

Zelfs toen corona hoogtij vierden bleven de Zeegers’ creatief. “Mam, zei mijn dochter, als jij kussens meeneemt neem ik koffie mee, gaan we op de fiets naar Lage Vuursche. Daar waren alle wegen afgesloten voor auto’s, het was er uitgestorven. Zaten wij daar met z’n tweeën op een bankje, met Pasen, zo had ik de Lage Vuursche nog nooit meegemaakt, zó stil!” 

En de toekomst? “In mijn geval is iedere dag eentje er bij. Natuurlijk wens ik een toekomst waarin we op korte termijn corona-vrij zijn. Verder wacht ik wel af, ik maak in ieder geval even geen vakantieplannen”. Behalve dan voor het gezinsweekeinde, komend voorjaar gepland op Texel. “Maar ja, als corona er nog is, ga ik niet mee hoor.”

En oh ja, deze maand moeten voor De Zonnebloem de kerstpakketten worden weggebracht. Klusje voor met de auto. “Verder wens ik iedereen sterkte in deze tijd.”